Torres del Paine

Drie dagen Chili in de Andes waar geen telefoon en internet verbinding is. Inmidels zijn we weer in Buenos Aires (18-11) zodat we weer van ons kunnen laten horen.
We verblijven in de Andes op 200 m hoogte, omringd door bergen, met sneeuw, waarvan de hoogste 3000 m is. Een heel uitgestrekt, wijds, gebied, soort steppe, met weinig begroeiing, veel heuvels overgaand in bergen.
Ons hotel is het Ecocamp Patagonia, we hebben een suite dome, een ronde tent waarin ook douche en toilet. In de tent een houtkachel die iedere avond brandt. We ontbijten en eten s avonds in de gezamenlijke ruimte, er zijn verschillende groepen aanwezig die elk een andere hike hebben gelopen.
De rit naar het Ecocamp startte al om 8 uur, naar het busstation, kaartjes kopen, in de bus en op weg naar de Argentijns -Chileense grens. In de bus al een aantal formulieren invullen, stempels in het paspoort ( dus weer in de onontkoombare rij) en hetzelfde feest nog een keer. Deze keer worden moeten ook de koffers eruit en door de scan. We komen tegen 3 uur aan in Puerto Natalis, waar we samen met Susan en George (Chicago) eerst gaan lunchen bij een restaurant naast het kantoor van Ecocamp. We trekken de dagen die komen veel met hen op, heel gezellig! Na de lunch gaan we richting de Torres del Paine, een rit van een kleine 3 uur. Onderweg stoppen we nog bij een grot waar 10.000 jaar geleden mensen hebben gewoond, de grot is tijdens en vlak na de laatste ijstijd ontstaan.
Na een heel eind hobbelen, de meeste wegen zijn onverhard, komen de tenten in zicht en worden we naar onze suite dome nr 5 gebracht, ons "huisje" voor de komende 4 nachten. Iedere avond is er gezamenlijk diner. Voor ons diner met de safari groep is er de de-briefing van de tocht die is gelopen en de briefing voor de volgende dag. De safari groep is aardig groot en gemengd, een gezin met twee kinderen (10, 12 jaar) op wereldreis, mensen uit Canada, Australië, US, UK, Duitsland, korter en langer op reis.
In onze dome is na het diner de houtkachel aangestoken, dus lekker warm. We hebben onze eigen douche en eco toilet.
De eerste wandeldag stappen we in de mini busjes en rijden we langs verschillende uitzichtpunten (miradors) en een waterval verder het park in. Het is zonnig maar het waait heel hard, zeker windkracht 10, bij de waterval moeten we ons gezicht beschermen tegen het rondvliegend gruis. Soms is het moeilijk om tijdens een windvlaag rechtop te blijven staan. Bij het vertrekpunt (Grey Lake) voor de boottocht de moeilijke (steile) wandeling en de wandeling in de Pingo vallei blijkt dat door de wind de boottocht niet doorgaat en het niet verantwoord is om naar het uitzichtpunt te klimmen. De groep splitst, een deel wandelt door de Pingo vallei, een anders deel blijft aan het meer en gaat eerder terug naar het Ecocamp. Wij wandelen door de vallei, langs de beekjes en de verschillende bomen, struiken en heuvels waarbij we uitleg van onze gids Felipo krijgen.
De meren die bestaan uit water afkomstig uit de gletsjer zijn er troebel en hebben veel sedimenten, er leven ook geen vissen in. Andere meren zijn azuurblauw, daar is forel in uitgezet.
Overal bergen met sneeuw, lange valleien waar weinig mensen zijn en heel veel guanaco's. Ook zien we condors en struisvogels, soms een kudde schapen.
De nacht is onrustig door de harde wind en de windvlagen, gelukkig blijft de tent staan al voel je hem wel schudden.
De tweede dag kiest Daan voor de moeilijke wandeling, opnieuw met gids Filipo, en ik voor het natuurpad. Daan gaat al vroeg op pad voor een tocht naar de French Valley, waarvoor eerst een boottocht van ruim een half uur gemaakt moet worden. En er staat nog altijd erg veel wind, dus een ruwe overtocht. Een vreemd gezicht is een waterval die omhoog stroomt, door de harde wind kwam er een wolk van water omhoog in plaats van naar beneden. Daarna een tocht (totaal 7 uur) naar een uitzichtpunt, eerst door een gebied dat 2 jaar geleden is afgebrand, daarna echt de bergen in voor schitterende vergezichten. Gelukkig is de wind wat minder zodat er niemand van het pad wordt geblazen.
Ik ga wat later op pad met een klein groepje, samen met gids Felipe, we worden ergens afgezet en gaan wandelen richting een meer (geen gemarkeerde trail). Felipe vertelt dat dit het gebied van de poema's is, er liggen botten van guanaco's, gevangen door de poema en gegeten door alle andere liefhebbers. We zien een grijze vos die probeert in de buurt van het jong van een guanaco te komen en zich daardoor goed liet fotograferen. De poema laat zich niet zien, we zien wel een verse dode guanaco en een paar condors zweven. Op de heuvel naast de prooi zitten er nog veel meer, uiteindelijk zien we 50!! condors, die netjes hun beurt afwachten om te gaan eten. Natuurlijk schrikken ze van ons en vliegen weg, nog niet eerder zoveel van die majestueuze vogels samen in de lucht gezien (Daan was helemaal niet jaloers toen ik dit vertelde)! De wandeling ging verder over het Patagonien Flat, dat is dus niet vlak maar met flinke heuvels.
Omdat veel reizigers vertrekken en het onze laatste dag is, besluiten we samen met Susan en George om naar de Torres te lopen, een tocht direct vanuit het Ecocamp naar boven, stijgen van 130 m naar 700 m over een afstand ven 10 km. Felipe loopt met ons mee, het pad is goed te volgen. Eerst over open veld naar boven, her en der een boom. Jammergenoeg begint het te regenen, het bleef regenen tot we weer bijna terug zijn. Na twee uur wandelen en klimmen komen we bij een Refuge waar we een kop warme thee/ chocola drinken. We besluiten om nog hoger te gaan, tot het camp waar we onder een afdak onze lunch op kunnen eten. Dat stuk lopen we door oude bossen, de bomen (lenga) groeien maar 10 cm per jaar, verbrande exemplaren vergaan ook heel erg langzaam, er liggen nog resten van een brand meer dan 100 jaar geleden. We besluiten om niet verder te klimmen, het laatste stuk is erg steil en bovendien zien we de top niet, we lopen in de wolken. Het zijn glibberige paden geworden door de regen, dus afdalen mag dan minder inspannend zijn, makkelijker is het niet.
Na 9 uur wandelen zijn we terug op het Ecocamp, in de bar aan het welverdiende bier. Onze laatste avond is er uiteraard weer een de-briefing en het wisselen van email adressen. Susan en George gaan kajakken en daarna via Santiago terug naar Chicago. Wij gaan via El Calafate (350 km met de bus) en Buenos Aires (vlucht 2700 km) met een overnachting in het hotel waar we al eerder waren. We zitten nu 13.600 km van huis.
Foto's volgen, liefs
Daan en Carolien