Ballonvlucht, Farmers family en Anuradhapura

Vandaag, 25 november, werden we om 5 uur opgehaald voor de ballonvlucht. Het was nog donker, maar toen we op een klein veldje met nog 10 anderen de lucht ingingen was het al licht. We dreven steeds dichter naar de Gouden Boeddha en vlogen vrij laag over meren, kokospalmen plantages, rijstvelden, dorpjes, bossen enzovoort. Een heel mooie ervaring, heel rustig zie je de omgeving onder je voorbijtrekken. Tijdens de vlucht van een uur kwam de zon op, helaas met wat wolken maar niet minder mooi. Iedereen op de grond kijkt naar boven en zwaait, alleen de koeien vinden het overvliegende gevaarte met de herrie echt niet leuk. De ballonvaarder zette de mand netjes aan de grond, hij koos een plaats naast een grote kuil en voor een zendmast, goede stuurmanskunst.
We waren rond half 9 terug in het hotel voor het ontbijt en werden om 10 uur alweer door de gids opgehaald voor een dag met veel cultuur. Maar eerst een tripje waarbij we eerst met een ossenkar (met een os ervoor) naar het meer reden en daar overstapten in een catamaran (drijvers van kunststof en het dek van hout) voor een tochtje over het meer (ook nu weer niet zeeziek geworden). Zowel de ossendrijver als onze gids waren aan het peddelen, we legden aan bij een boerderij waar we een demonstratie van een farmers wife en haar dochter over het boerenleven. Het pellen van de rijst en het malen van het graan hebben wij ook geprobeerd, zwaar werk. Daarna maakten ze een soort pannenkoek van geraspte kokos met meel en water, die op een houtvuur tussen bananenbladeren gebakken werden. Van de rest van de kokos werd samen met chilipepers, uien en limoensap een pretje gemalen voor bij de koek. Heel smakelijk! Daarna kregen we nog een kleine zoete banaan en kruidenthee met geconcentreerde honing (een soort klontje). We hebben de rest van de dag geen trek meer gehad.
Met een tuktuk zijn we teruggebracht naar de auto en gingen we verder naar de tempels en de kloostercomplexen van Anuradhapura.
Het was nog een uurtje rijden voor we bij de eerste tempel aankwamen, waar we kennis maakten met de liggende Boeddha, de zittende en staande Boeddha en allerlei koningen uit oude tijden. Daarna veel (indrukwekkende) tempels (dagoba's), gemaakt van baksteen of wit gepleisterd ( De tempels staan op de archeologische plaats van tempels en een klooster van 300 na Chr.) De dagoba van Ruvanvelisaya is omringd door allemaal olifanten, de Abhayagiri dagoba is 75 meter hoog. De Boom van de Verlichting is op een van de complexen te zien, de plaats waar de eerste is gepland en die waar de boom nu staat. Op alle heilige grond mochten we geen pet op en moeten de schoenen uit, niet echt prettig met warme stenen en kleine kiezels. Morgen doen we sokken aan, dat mag namelijk wel. Het was er niet druk, niet met toeristen en ook niet met Srilankanen die de tempels bezochten. Een paar monniken gezien, deze gaan met de tijd mee, mobieltje in de hand. Overigens vertelde de gids dat er ook nog veel monniken in afzondering en heel sober leven. Ook vertelde hij dat de tempels voor juni door vrijwilligers helemaal worden schoongemaakt en gewit (en dat is hoog en veel werk) zodat voor het full Moon feest in juni alles er top uitziet.
Na de tempels de tweede kokosnoot van vandaag gedronken en gegeten, de kings Coco. Deze is iets zoeter dat de gewone kokosnoot, na al dat wandelen en kijken in de zon was het erg dorstlessend. Weer terug naar het hotel, het was inmiddels 5 uur, zijn we gaan zwemmen en relaxen, nu in afwachting van het diner (buffet). Ruime keus hebben we gisteren gemerkt, zowel lokaal als internationaal. Natuurlijk ook de curry's gegeten, zijn niet te heet.